فدراسیون بینالمللی جامعههای حقوق بشر که از سال ۲۰۰۳ به بسیج خود در زمینهی موضوع مهاجرت ادامه میدهد، از برونسپاری سیاستهای مهاجرت و افزایش در ماهیت سرکوبگرانهی آنها نگران است، به ویژه در مورد برونسپاری مرزها از کشورهای مقصد به کشورهای مسیر گذر و کشورهای مبدأ. توافقهای رسمی یا غیررسمی و برنامههای بین المللی ـ مثل «برنامهی مرز امن» (آمریکا/مکزیک)، «معاملهی اتحادیهی اروپا و ترکیه»، «عملیات مرزهای مستقل» (استرالیا)، توافق اتحادیهی اروپا با بنگلادش، توافقهای بازپذیری بین اسرائیل با او گاندا و رواندا یا یادداشت تفاهم ایتالیا با لیبی ـ در اغلب موارد روندهای دموکراتیک را دور میزنند، مناطق بازداشت و حبس ایجاد میکنند، بر نظامی شدن مرزها و جرم انگاشتن اقدام به مهاجرت میافزایند. همهی این کارها در شرایطی صورت میگیرد که عاملان سرکوب علیه مهاجران به پاسخ گویی فراخوانده نمی شوند: پلیس، ارتش، نهادهای فراملیتی و عاملان غیر دولتی مثل شبه نظامیان یا شرکتهای چندملیتی. پیامدهای این وضعیت در زمینهی بی توجهی به حقوق بشر سنگین است: سرکوب، محاکمههای ناعادلانه، حبس خودسرانه، خشونت پلیس، اخراج. علاوه بر این، وضعیت سرکوب مردم را بیش از پیش به راههای خطرناکی میفرستد تا از راههای بیش از حد مورد استفاده که اکنون مورد کنترل شدید و نظامی قرار دارند، پرهیز کنند. مردمانی که در حرکت هستند، به سوی عاملان تبهکارسوق داده میشوند و خود را در وضعیت بردگی، قاچاق انسان، بدرفتاری، خشونت جنسی یا خشونت مرتبط با جنسیت مییابند.
با توجه به پیامدهای برونسپاری مرزها و سیاستهای مهاجرت برای حقوق بشر در سطح جهانی، فدراسیون بینالمللی جامعههای حقوق بشر:
برونسپاری مرزها و ماهیت بیگانه هراسی و نژادپرستانهی سیاستهای مورد اجرا در کشورهای امن علیه شماری از گروههای مردمان در حال مهاجرت را محکوم میکند؛
همکاری در زمینهی مهاجرت بین کشورهای مقصد و کشورهای ناامن مثل ترکیه یا لیبی و نیز توافقنامههای شامل همکاری اقتصادی و امنیتی مثل برنامهی مرز امن یا برنامههایی که اخراج دسته جمعی را تشویق میکنند، محکوم میکند؛
خواستار برچیدن یا تعطیل شدن راهکارها و نهادهای مسئول اجرای برونسپاری و خصوصی کردن سیاستهای مهاجرت ـ بازداشتگاههای مهاجران در کشورهای حائل یا محل گذر، Eurosur, Frontex, European laissez-passer (LPE), TIGRES, GOET, UTIC، نیروی عملیاتی مرزمستقل... ـ است.
خواهان برچیدن عواملی است که مردم را وادار به استفاده از راههای خطرناک مهاجرتی میکنند و خواستار اعمال حق مهاجرت از طریق باز کردن مسیرهای امن و قانونی ـ باز اسکان دهی، ویزا، مسیرهای گذر، مسیرهای گذر بشردوستانه و غیره ـ است.